Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο Σύνδεσμος Φλόγα έχει καθιερωθεί ως σημαντικός συνδικαλιστικός φορέας, με ενεργό ρόλο στην αναβάθμιση και εξέλιξη του επαγγέλματος του αδειούχου εγκαταστάτη και συντηρητή καυστήρων. Το περιοδικό «Θερμοϋδραυλικός» επικοινώνησε με τον πρόεδρο του Συνδέσμου κ. Δημήτρη Φάφα, ο οποίος αναφέρθηκε στις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κλάδος στην Περιφέρεια Ηπείρου, καθώς και στα κενά που υπάρχουν στον τομέα της εκπαίδευσης, ενώ παρουσίασε τις θέσεις και τις προτάσεις του Συνδέσμου.
– Πότε ιδρύθηκε ο σύνδεσμό σας και πόσα μέλη απαριθμεί;
– Ο Σύνδεσμός μας ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και απαριθμεί σήμερα 35 ενεργά μέλη. Η πλειονότητα αυτών προέρχεται από την Ήπειρο και την Κέρκυρα, ενώ συμμετέχουν και μέλη από την περιοχή του Αγρινίου.
– Την τρέχουσα περίοδο τα υπόλοιπα σωματεία εκλέγουν νέα διοικητικά συμβούλια, ενόψει και των επερχόμενων εκλογών της ομοσπονδίας. Πότε πραγματοποιήθηκαν οι δικές σας εκλογές;
– Οι εκλογές του συνδέσμου διεξήχθησαν τον Ιούνιο του 2024, κατά τις οποίες εκλέχθηκα στη θέση του προέδρου για δεύτερη συνεχόμενη θητεία. Το διοικητικό συμβούλιο αποτελείται επίσης από τον αντιπρόεδρο κ. Χρήστο Μόσχο, το γενικό γραμματέα κ. Δημήτριο Τσίνη, τον ταμία κ. Ιωάννη Κατσούπη και το μέλος κ. Αλέκο Γρασσέλη.
Παράλληλα, συμμετέχω ενεργά ως μέλος και στην Ομοσπονδίας, στην οποία επικρατεί πνεύμα συνεργασίας και ενότητας όπου κάθε μέλος έχει τη δυνατότητα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται συλλογικά και κατόπιν συναίνεσης. Έπειτα από χρόνια, έχουμε αφήσει πίσω μας τις κομματικές αντιπαραθέσεις που καθυστερούσαν την πρόοδο του κλάδου μας, και πλέον επικεντρωνόμαστε σε ουσιαστικά και κοινά επαγγελματικά ζητήματα.
– Ποιες θεωρείτε πως είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις για το επάγγελμα σας;
– Κατά την γνώμη μου, το σημαντικότερο ζήτημα αφορά την εκπαίδευση. Δυστυχώς δεν υφίστανται πλέον εξειδικευμένες σχολές στο επάγγελμά μας. Τα νέα παιδιά που αποφοιτούν από τις σχολές Θερμοϋδραυλικών και τεχνικών θερμικών εγκαταστάσεων, είτε από τα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑ.Λ.) είτε από τις σχολές της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (Δ.ΥΠ.Α., πρώην ΟΑΕΔ), δεν έχουν παρακολουθήσει στοχευμένα μαθήματα, και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους αγνοούν βασικά πράγματα.
Σε αυτές τις σχολές οι μαθητευόμενοι δεν αποκτούν τις γνώσεις που απαιτεί το επάγγελμά μας, το οποίο έχει να κάνει κατά 70% με ηλεκτρολογικές γνώσεις. Υπήρξαν κάποιες σχολές τεχνικών αερίων καυσίμων που κάνανε πιο στοχευμένα μαθήματα και διέθεταν καλά εργαστήρια. Τα παιδιά σήμερα έχουν γενικές γνώσεις και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του επαγγέλματός μας, το οποίο είναι ιδιαίτερα υψηλής επικινδυνότητας.
– Υπάρχει επαφή με την πολιτεία; Τι βήματα έχουν γίνει για την περαιτέρω αναβάθμιση του επαγγέλματός σας;
– Εδώ και 4-5 χρόνια δεν υπήρξε κανένας δίαυλος επικοινωνίας με τα Υπουργεία. Ωστόσο πριν από λίγες μήνες, μέσω των συναδέλφων κ. Ζυγούμη (από το σωματείο «Εστία») και του Καλύβα (από το σωματείο «Ήφαιστος»), καταφέραμε να επικοινωνήσουμε ως Ομοσπονδία με το Υπουργείο Ανάπτυξης.
Πρέπει να συνεργαστούμε με τους αρμόδιους φορείς που ασχολούνται με τον επαγγελματικό προσανατολισμό στα σχολεία, καθώς τα παιδιά δεν γνωρίζουν ότι κάποια τεχνικά επαγγέλματα με εργαλεία έχουν μέλλον και προοπτική. Ο κόσμος θα συνεχίσει να ζητάει ψύξη, θέρμανση και ηλεκτρολόγους. Οπότε η επαγγελματική κατάρτιση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Με σχετικό υπόμνημα, έχουμε ήδη καταθέσει μέσω της Ομοσπονδίας ορισμένες προτάσεις στον γενικό γραμματέα Ανάπτυξης, και αναμένουμε. Οι προτάσεις μας είχαν να κάνουν με τις εταιρείες διανομής υγραερίου, τουλάχιστον στις εγκαταστάσεις που έχουν δεξαμενές. Ουσιαστικά προτείνουμε να μην μπορεί να προμηθευτεί κάποιος υγραέριο αν δεν υπάρχει υπογραφή από μηχανικό ή μηχανολόγο που έχει κάνει μελέτη και από υδραυλικό εγκατάσταση. Δυστυχώς, μόλις το 1% των δεξαμενών στην περιοχή μας είναι αδειοδοτημένες, και δεν υπάρχει κανένας ελεγκτικός μηχανισμός.
– Ποιες είναι οι τρέχουσες τάσεις και ποια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος στην περιοχή σας;
– Δυστυχώς, το υπάρχον δυναμικό των αδειούχων εγκαταστατών συντηρητών καυσίμων δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες σε μια περιοχή με παρατεταμένο χειμώνα. Μέσα σε 7 μήνες επεμβαίνουμε σε βλάβες ενώ παράλληλα προσπαθούμε να καλύψουμε τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες των ξενοδοχειακών μονάδων. Εκτός από τον παρατεταμένο χειμώνα, υπάρχει ανεπάρκεια των δημόσιων υπηρεσιών στους ελέγχους των εγκαταστάσεων θέρμανσης.
Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, οι εγκαταστάσεις φυσικού αερίου είναι αδειοδοτημένες, ενώ με το υγραέριο το τοπίο είναι εντελώς διαφορετικό, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Κατά την διάρκεια των ετών, έχουμε απευθυνθεί στην Περιφέρεια και στην Πολεοδομία, χωρίς να έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα, λόγω έλλειψης προσωπικού και ελεγκτικών μηχανισμών. Εδώ και πολλά χρόνια διαμαρτυρόμαστε ως σύνδεσμος, και μάλιστα έχουμε απευθυνθεί στο αρμόδιο Τμήμα Περιβάλλοντος της Περιφέρειας, ενώ αποταθήκαμε μάλιστα και στην Πυροσβεστική, η οποία ωστόσο αναλαμβάνει δράση μετά το συμβάν.
Υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό θέμα που θέλω να επισημάνω: Τα τελευταία χρόνια, λόγω της παρατεταμένης κρίσης, ο κόσμος αναγκάστηκε να εγκαταστήσει συστήματα όπως είναι οι φιάλες υγραερίου. Στα Γιάννενα, για παράδειγμα, δεν αρκεί το κλιματιστικό, με αρκετούς κατοίκους να αναγκάζονται να τοποθετούν επίσης λέβητες πετρελαίου, οι οποίοι απαγορεύονται τελείως στο μπαλκόνι.
Όπως καταλαβαίνετε, ο κόσμος στράφηκε χωρίς να το γνωρίζει σε λύσεις που δεν είναι νόμιμες, και από τέτοιες καταστάσεις επωφελούνται, ως γνωστόν, οι κακοί επαγγελματίες . Ο κόσμος έχασε λεφτά μέσα από αυτές τις καταστάσεις.
Για παράδειγμα, οι λέβητες υγραερίου που είναι κάτω από 40kW δεν χρειάζονται αδειοδότηση· υπάρχει όμως το όριο αποθήκευσης καυσίμου, που είναι 25 κιλά υγραερίου μαζί με μία βοηθητική φιάλη (επίσης 25 κιλών). Πρακτικά μπορώ να έχω ένα λέβητα επίτοιχο, αλλά αυτό το σύστημα δεν είναι λειτουργικό, διότι οι φιάλες τελειώνουν γρήγορα.
Οι κάτοικοι στα Γιάννενα αναγκάζονται να τοποθετούν 4 φιάλες, κάτι το οποίο θεωρείται παράνομο. Οι φιάλες δεν είναι επικίνδυνες σε ανοιχτό χώρο· ωστόσο βλέπουμε πολλές εγκαταστάσεις με φιάλες μέσα στο σπίτι, καθώς και εγκαταστάσεις υγραερίου σε υπόγειο, οι οποίες αποτελούν ωρολογιακές βόμβες.
– Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους επαγγελματίες συναδέλφους σας;
– Η παλαιότερη γενιά δεν έχει μάθει να δουλεύει με ηλεκτρονικούς αναλυτές και να εκδίδει φύλλα καύσης. Οι παλαιοί συνάδελφοι δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν τις νέες αυτές μεθόδους. Ζητάμε από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να επεμβαίνουν σε περιπτώσεις συναδέλφων που δεν λειτουργούν νόμιμα.
Αν δεν τηρείται η νομοθεσία, πρέπει να υπάρχει αυστηρός έλεγχος. Το φύλλο ελέγχου πρέπει να τηρείται αυστηρά, για να ξεχωρίσουμε από τα υπόλοιπα επαγγέλματα. Πρέπει να είμαστε σωστοί επαγγελματίες και να απαιτούμε από το κράτος να προχωρήσει σε συγκεκριμένες ενέργειες που θα βοηθήσουν στην ενίσχυση του κλάδου μας.
Σχετικά με τις αδειοδοτήσεις των δεξαμενών υγραερίου, ο κ. Δημήτρης Φάφας επισημαίνει τα εξής:
«Όσο αφορά την αδειοδότηση των δεξαμενών, ως Σύνδεσμος προτείνουμε τη μείωση του κόστους για το παράβολο, το οποίο αγγίζει τα 2.000 ευρώ χωρίς να συνυπολογίζεται η εργασία του μηχανικού. Όπως γίνεται αντιληπτό, το κόστος αυτό είναι ιδιαίτερα υψηλό. Εμείς προτείναμε να μειωθεί το παράβολο σε αυτούς που έχουν ήδη εγκατεστημένες δεξαμενές.
»Επίσης οι εγκαταστάσεις θα πρέπει να ελέγχονται· και αφού τροποποιηθούν και υπογραφούν, θα πρέπει ο κάθε ιδιώτης να λαμβάνει τουλάχιστον τρεις υπογραφές από ειδικούς αδειοδοτημένους ανθρώπους, που να πιστοποιούν πως η εγκατάσταση λειτουργεί με ασφάλεια».
