Συνέντευξη στη Μιλένα Μπαχαρνίκου
Οι προσπάθειες που έγιναν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και αφορούν στην εναρμόνιση του εθνικού μας δικαίου προς τις κοινοτικές οδηγίες για την Υγιεινή και Ασφάλεια στην Εργασία (ΥΑΕ), η εισαγωγή του θεσμού του Τεχνικού Ασφαλείας και του Γιατρού Εργασίας και η δημιουργία και στελέχωση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.Ε.Π.Ε.) και φυσικά η ίδρυση του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε, αποτελούν σύμφωνα με όσα δήλωσε στον «Θερμοϋδραυλικό» ο πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε), καθηγητής Επαγγελματικής και Βιομηχανικής Υγιεινής κ. Βασίλειος Μακρόπουλος πολύ σημαντικά βήματα για τη διασφάλιση της υγείας και ασφάλειας στην εργασία.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, σημαντικά προβλήματα αποτελούν σήμερα η μη αντικειμενική καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων, η απουσία διάγνωσης και καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών και η έλλειψη ικανού αριθμού Ιατρών Εργασίας. Τέλος, η κατάλληλη εκπαίδευση και κατάρτιση του προσωπικού, υπογραμμίζει ο κ. Μακρόπουλος, αποτελούν το υπόβαθρο για τη μείωση των ατυχημάτων στον κλάδο των υγραυλικών και των καυστηρατζήδων.
-Ποια είναι η συμβολή του ΕΛ.ΙΝ.Υ.Α.Ε στην διασφάλιση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στον εργασιακό χώρο;
– Το ΕΛΙΝΥΑΕ, συμβάλλει στη διασφάλιση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στον εργασιακό χώρο, μεταξύ άλλων, κυρίως με την καταγραφή, την ανάλυση των βλαπτικών παραγόντων ή και καταστάσεων του εργασιακού περιβάλλοντος και των επιπτώσεών τους στην Υγεία, την Υγιεινή και Ασφάλεια των εργαζομένων, την επεξεργασία ρυθμίσεων και σχετικής νομοθεσίας, την παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων και εμπειριών, τη μελέτη πιθανών επιπτώσεων στην Υγεία των εργαζομένων και την παροχή υπηρεσιών Εμπειρογνώμονα σε θέματα Υγιεινής και Ασφάλειας των εργαζομένων αν ζητηθεί από ένα εκ των μερών (εργοδότες- εργαζόμενοι).
-Ποια μέτρα πιστεύετε ότι πρέπει να ληφθούν προκειμένου να μειωθούν τα ατυχήματα στον κλάδο των υδραυλικών και καυστηρατζήδων;
– Το υπόβαθρο για τη μείωση των ατυχημάτων στον κλάδο των υδραυλικών και των καυστηρατζήδων είναι η κατάλληλη εκπαίδευση και κατάρτιση του προσωπικού. Για την σωστή ενεργοποίηση και εφαρμογή οποιουδήποτε σχεδίου, συστήματος, διαδικασίας που αφορά πρόληψη, λειτουργία ή καταστολή χρειάζεται συχνή θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση ή οποία θα επαναλαμβάνεται σε τακτικά χρονικά διαστήματα. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους:
• Να εξοικειωθούν με τα εργαλεία ή συσκευές που χειρίζονται
• Να κατανοήσουν τους κινδύνους και τους τρόπους αντιμετώπισής των
• Να ανανεώσουν τις γνώσεις τους και να προσαρμοστούν στις νέες τεχνολογίες.
• Να ενημερώνονται για τις τυχόν τροποποιήσεις των διαδικασιών Ασφάλειας / Πυρασφάλειας
– Ο τομέας του φυσικού αερίου επιτάσσει νέους κανόνες στην υγιεινή και ασφάλεια;
– Η καινοτομία που εισάγει το ΦΑ είναι η χρησιμοποίηση του σε οικιακές εφαρμογές όπως η θέρμανση κατοικιών (κεντρική ή ατομική θέρμανση), μαγείρεμα, θέρμανση νερού κ.α. Η ολοένα και αυξανόμενη χρήση συσκευών δημιουργεί την ανάγκη ενός μεγάλου αριθμού τεχνικών, εγκαταστατών και συντηρητών εγκαταστάσεων ΦΑ με υψηλή εξειδίκευση, γνώση της τεχνολογίας και των προδιαγραφών ασφαλείας.
Είναι δε γνωστό ότι τις σχετικές εγκαταστάσεις αναλαμβάνουν επαγγελματίες από το χώρο των υδραυλικών και των καυστηρατζήδων. Το τελευταίο συνιστά την απαίτηση ύπαρξης στην αγορά επαγγελματιών τεχνικών κατάλληλα καταρτισμένων που θα πρέπει να κατέχουν ειδική πιστοποίηση αναφορικά με τις εργασίες και την τεχνολογία του ΦΑ.
– Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία, που διεξήχθη από τις 22 έως τις 26 Οκτωβρίου 2007, ποιο πρόβλημα υγείας των υδραυλικών και των καυστηρατζήδων κατέδειξε ως το συνηθέστερο;
– Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα 2007 με κεντρικό μήνυμα «Μειώστε την καταπόνηση» κατέδειξε ότι οι μυοσκελετικές παθήσεις (ΜΣΠ) είναι το συνηθέστερο πρόβλημα που σχετίζεται με την εργασία στην Ευρώπη, καθώς περίπου το 25% των εργαζομένων υποφέρουν από πόνους στη ράχη και 23% από μυϊκούς πόνους.
Οι επαγγελματίες υδραυλικοί και καυστηρατζήδες είναι υποκείμενοι λόγω της φύσης της εργασίας τους (εργασία σε ύψος, μεταφορά βαρών, χειρισμός εργαλείων χειρός, εργασία σε περιορισμένους χώρους και με άβολες στάσεις σώματος, κ.α.) σε πλήθος μυοσκελετικών καταπονήσεων. Και μπορεί να μην υπάρχουν αντικειμενικά καταγεγραμμένα στοιχεία, ωστόσο ο χειρωνακτικός χαρακτήρας της εργασίας τους είναι βέβαιο ότι επιβαρύνει και καταπονεί το μυοσκελετικό σύστημα και ιδιαίτερα τα άκρα και τη μέση.
– Τι έχει αλλάξει μέχρι σήμερα στην Ελλάδα και τι παραμένει σε «εμβρυακό» ακόμη στάδιο στον τομέα της υγείας και της ασφάλειας στον εργασιακό χώρο;
– Πολλά έχουν αλλάξει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια στον τομέα της υγείας και της ασφάλειας. Τα σημαντικότερα είναι η εναρμόνιση του εθνικού μας δικαίου προς τις κοινοτικές οδηγίες για την ΥΑΕ, η εισαγωγή του θεσμού του Τεχνικού Ασφαλείας και του Γιατρού Εργασίας, η δημιουργία και στελέχωση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.), καθώς και η ίδρυση του ΕΛΙΝΥΑΕ. Ωστόσο, σημαντικά προβλήματα εμφανίζει η αντικειμενική καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων: Είναι γεγονός πως το ΙΚΑ και το ΣΕΠΕ δίνουν διαφορετικά στοιχεία για τον αριθμό των ατυχημάτων. Για παράδειγμα, τα στοιχεία του ΙΚΑ δεν περιλαμβάνουν εργατικά ατυχήματα στον αγροτικό τομέα, τους αυτοαπασχολούμενους, τους οικονομικούς μετανάστες, τους ανασφάλιστους και το δημόσιο τομέα.
Παράλληλα, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της ΕΕ, η διάγνωση και η καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Το ΙΚΑ, αναγνώρισε μόνο 9 επαγγελματικές παθήσεις κατά το έτος 2005. Η εμφανής αυτή αδυναμία εμποδίζει μία αποτελεσματική πολιτική πρόληψης και επιβαρύνει τους ασφαλιστικούς φορείς με υπέρογκες δαπάνες (υπολογίζονται γύρω στο 1 δις Ευρώ για την Ελλάδα ετησίως).
Είναι τέλος γνωστό ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ικανός αριθμός Ιατρών Εργασίας. Οι θέσεις ειδικευόμενων στην ιατρική της εργασίας είναι μόνο 20 σε όλη τη χώρα με αποτέλεσμα μόνο το 13% των ασκούντων τα καθήκοντα ΓΕ είναι κάτοχοι της ειδικότητας της ιατρικής της εργασίας. Αξίζει επίσης να επισημανθεί ότι σήμερα, οι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις με αριθμό προσωπικού μικρότερο των 50 ατόμων βρίσκονται εκτός υγειονομικής επιτήρησης από γιατρό εργασίας.
